منظور از تاری دید یا تاربینی این است که شفافیت تصاویر کاهش می‌یابد و اشیاء تار به نظر می‌رسد. عیوب انکساری (نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم) یا پیرچشمی از علل اصلی تاری چشم به شمار می‌آید. اما تاری دید گاهی علامت ابتلا به مشکلاتی جدی‌تر، مانند بیماری‌های تهدید کننده بینایی یا اختلال عصبی، است.
ممکن است دید یک یا هر دو چشم تار شود. کدورت بینایی یا کدر شدن چشم که باعث مات دیدن اشیاء می‌شود، مشکل دیگری است که غالباً با تاری دید اشتباه گرفته می‌شود. کدورت بینایی معمولاً علامت ابتلا به عارضه‌های خاصی مانند آب مروارید است، درهرحال هم تاری دید و هم کدورت بینایی علامت ناراحتی‌های جدی چشم است.
علت تاری دید
تاری دید چشم به شرایطی اطلاق می‌شود که در طی آن فرد دقت بینایی خود را از دست می‌دهد و اجسام از حالت فوکوس خارج شده و حالتی مات و غیرشفاف می‌یابند. اولین دلیل تاری دید مشکلات انکساری در چشم است که شامل دوربینی، نزدیک بینی و آستیگماتیسم می‌شود؛ با این حال تاری دید می‌تواند ناشی از مشکلات زمینه‌ای جدی‌تر و خطرناک‌تری نیز باشد. این مشکلات جدی‌تر می‌توانند شامل برخی بیماری‌های عصبی باشد که سلامت بینایی فرد را تهدید می‌کنند. به طور کلی، علت ایجاد تاری دید چشم هر چه باشد، منجر به اختلال در یکی از بخش‌های چشم مانند قرنیه، مردمک یا عصب چشم می‌شود
علائم و نشانه‌ها
علائم و نشانه‌های تاری دید عبارت‌اند از:
- دید تار و مبهم در هر فاصله‌ای
- ندیدن جزئیات و یا نداشتن تمرکز در هنگامی‌که به چیزی نگاه می‌کنید
- دیدن حاشیه‌ی اجسام به صورتی پخش شده
- دید مه‌آلود و یا دید نامشخص
- نقاط شناور در حوزه بینایی
- لوچ کردن چشم‌ها و مالیدن چشم‌ها و پلک زدن به دفعات
این تغییرات می‌تواند بسیار آهسته یا به طور ناگهانی رخ دهند. هم چنین ممکن است موقتی باشند، به خصوص اگر با قرار گرفتن در معرض آفتاب، فشار آوردن به چشم، سردرد و یا مشکلات و بیماری‌های دیگر در ارتباط باشند. این تغییرات هم چنین ممکن است بر یک یا هر دو چشم تأثیر بگذارند.
علائم دیگری که ممکن است در این حین تجربه کنید، می‌تواند به علت مشکلات بینایی شما ربط داشته باشد. برای مثال، قرمزی و خارش چشم ممکن است نشان‌دهنده عفونت چشمتان باشد. سرگیجه و یا صحبت کردن نامفهوم همراه با تاری دید ناگهانی ممکن است نشانه‌ای از یک سکته باشد. سردرد و تغییرات بینایی ممکن است نشانه‌ای از بروز میگرن در شما باشد.
اگر علائم نگران کننده و یا تغییرات ناگهانی در دید داشته باشید، حتماً به یک پزشک متخصص مراجعه کنید.
چه موقع برای مشکل تاری دید باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر تاری دیدتان خیلی ناگهانی بروز کرده باشد و هر یک از این علائم را داشته باشید، باید به پزشک مراجعه کنید و فوراً تحت درمان قرار بگیرید:
- سردرد شدید
- مشکل تکلم
- از دست دادن کنترل ماهیچه در یک طرف بدن
- افتادگی صورت
- مشکلی در دید
این نشانه‌ها شبیه به علائم سکته هستند.
علائم دیگری که ممکن است به درمان فوری نیاز داشته باشند شامل درد شدید چشم و یا از دست دادن ناگهانی بینایی می‌شوند.
دیدی که به آرامی بدتر می‌شود و یا دیگر نشانه‌های تاری دید ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک عمومی و یا متخصص چشم پزشکی داشته باشند.
تاری دید چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک با دریافت فهرستی از علائم شما، علت تاری دیدتان را تشخیص خواهد داد. نمونه‌هایی از سؤالاتی که ممکن است از بیمار خود بپرسد، شامل موارد زیر می‌شود:
- چه زمانی برای اولین بار متوجه تاری دیدتان شدید؟
- چه چیزی تاری دیدتان را بدتر یا شدیدتر می‌کند؟
همچنین ممکن است درباره سابقه‌ی پزشکی شخصی شما و همچنین سابقه خانوادگی‌تان از بیماری‌های چشم سؤال کند.
تست‌های چشم
سپس پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی روی چشم‌های شما انجام دهد. ممکن است از شما بخواهد تا یک چارت سنجش بینایی را بخوانید تا دیدتان را آزمایش کند. همچنین شاید به آزمایش‌های چشمی دیگری را انجام دهد، مانند:
- معاینه چشم و شبکیه
- تست انکسار
- معاینه با دستگاه اسلیت لمپ
- تونومتری که فشار درون چشم را اندازه می‌گیرد
آزمایش خون
پزشک همچنین ممکن است آزمایش خون روی شما انجام دهد. آن‌ها از آزمایش خون برای کمک به تعیین اینکه آیا باکتری در خون وجود دارد یا خیر، استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین اگر مشکوک به وجود یک عفونت باشند. می‌توانند از آزمایش‌هایی برای به دست آوردن تعداد گلبول‌های سفیدتان (WBC) استفاده کنند.
درمان علت تاری دید
درمان تاری دید به علت اصلی و زمینه‌ای آن بستگی دارد. در برخی موارد، تاری دید خود به خود از بین می‌رود و نیازی به درمان ندارد. این مورد اغلب برای تغییرات بینایی مرتبط با سردردهای میگرنی، فشار بر چشم و قرار گرفتن در معرض نور خورشید مشاهده می‌شود. در موارد دیگر، زمانی که علت از بین می‌رود، دید فرد به حالت عادی باز خواهد گشت. مثال‌هایی در این مورد، شامل مصرف برخی داروها و ابتلا به برخی بیماری می‌باشند که باعث تاری دید به عنوان یک عارضه‌ی جانبی می‌شوند.
به طور کلی، درمان‌ها به علت زمینه‌ای تاری دید بستگی دارد و شامل موارد زیر می‌شود:
- عینک – رایج‌ترین درمان خصوصاً برای تاری دید، استفاده از عینک‌های طبی است.
- قطره اشک مصنوعی– اگر تاری دیدتان ناشی از سندروم خشک چشم باشد، می‌توان از قطره‌هایی برای مرطوب کردن چشمان خشک و یا کمک به چشمان شما برای تولید اشک‌های طبیعی استفاده کرد.
- تغییرات دارویی – پزشک ممکن است به شما توصیه کند که اگر یک دارو باعث تاری دید شما می
- شود، دارویتان را عوض کنید.
- درمان بیماری و مشکل زمینه‌ای- افرادی که به خاطر مشکلات رتینوپاتی دیابتی (دیابت چشمی)، پری-اکلامپسیا یا مسمومیت بارداری، آب‌سیاه، سکته، بیماری‌های قلبی، ام اس و بیماری‌های دیگر، دچار تاری دید می‌شوند، اغلب زمانی که بیماری اصلی‌شان درمان می‌شود، بینایی‌شان ممکن است بهبود یابد. در بسیاری از موارد، این درمان نیاز به تجویز دارو و تغییر سبک زندگی دارد. اگرچه تغییرات بینایی ممکن است دائمی باشد و در برخی موارد منجر به از دست رفتن بینایی شود، به‌خصوص اگر درمان نشوند.
درمان‌های طبیعی برای تاری دید
همانند درمان‌های معمولی و متداول، درمان‌های طبیعی نیز برای تاری دید، به علت بروز آن بستگی دارند. هرگاه متوجه شدید که چرا دیدتان تار شده است، می‌توانید متناسب با تشخیصتان، به سراغ برخی از درمان‌های طبیعی در زیر بروید:
