روماتیسم چشمی (آرتروز چشم): علت، علائم و درمان!

روماتیسم(آرتروز) چشمی

روماتیسم چشمی، یک عارضه التهابی در چشم‌ها است که می‌تواند عوارض جدی و آزاردهنده‌ای برای بینایی و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. این حالت معمولاً ناشی از التهاب و التهابات در ساختارهای مختلف چشم است و ممکن است به صورت موقت یا مزمن ظاهر شود. اما با تشخیص و درمان مناسب، می‌توان بهبود و کنترل آن را تسهیل کرد. برای آشنایی با علل، نشانه‌ها، تشخیص و درمان آن تا انتهای مقاله، همراه ما باشید.

روماتیسم چشمی چیست؟

روماتیسم چشمی، یکی از بیماری‌های نسبتاً شایع و خطرناکی است که باعث به خطر افتادن سلامت بینایی انسان می‌شود. این بیماری موجب التهاب لایه‌های متعددی از چشم می‌شود. معمولاً التهاب لایه میانی تحت عنوان روماتیسم چشمی و بیماری یووئیت شناخته می‌شود. این بیماری شایع ممکن است همه افراد را در هر سنی که هستند درگیر کند. این بیماری در صورت بروز ممکن است با علائم و نشانه‌های خاصی همراه باشد. در صورتی که فرد با علائم این بیماری آشنا باشد؛ می‌تواند در صورت مشاهده آن هرچه سریع‌تر برای درمان به پزشک متخصص اقدام کند. درمان به موقع این بیماری تا حدودی از بروز خطرات جدی مانند نابینایی جلوگیری می‌کند.

علائم روماتیسم چشمی

بیماری روماتیسم چشم در نهایت باعث ایجاد التهاب در لایه های مختلف چشم می شود. با توجه به شدت این بیماری در چشم؛ ممکن است هر فرد با علائم و نشانه های متفاوتی همراه باشد. اما با توجه به تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده؛ برخی از افراد در تعدادی از نشان ها باهم مشترک هستند که این نشانه ها عبارت هستند از:
1. ریزش بی دلیل اشک از چشم
2. حساس شدن به نور
3. احساس درد شدید در یک چشم یا هر دو
4. تار شدن دید چشم
5. نداشتن قدرت دید کافی
6. قرمزی و سوزش چشم
7. تغییر رنگ عنبیه
8. سر درد
9. زخم شدن بافت های چشم

درمان روماتیسم چشمی

علل روماتیسم چشمی

چشم‌های روماتیسمی به عنوان یک عارضه التهابی در چشم‌ها شناخته می‌شود. این حالت معمولاً ناشی از التهاب و التهابات در ساختارهای مختلف چشم است. علل اصلی روماتیسم چشمی عبارتند از: 

  • آرتریت روماتوئید: این بیماری التهابی دردناکی است که باعث ایجاد التهاب در گردش خون و عروق می‌شود. از جمله عوارض آرتریت روماتوئید می‌توان به التهاب و آسیب در عروق چشمی اشاره کرد.
  • بیماری بِهچِت: این بیماری نادر و التهابی است که ممکن است منجر به روماتیسم در چشم شود. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن علیه بافت‌های خود حمله می‌کند، از جمله بافت‌های چشمی. 
  • سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد با AIDS یا افرادی که دارای بیماری‌های ایمنی سیستمی مانند لوپوس یا سیستمیک اِریتماتوز لوپوس هستند.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز روماتیسم چشمی نقش داشته باشند. مثلاً عوامل محیطی مانند آلرژی‌ها، عفونت‌ها، تماس با مواد شیمیایی ضار و یا تماس با مواد حساسیت‌زا می‌توانند منجر به التهاب چشمی شوند.

تشخیص

تشخیص روماتیسم چشمی باید توسط متخصص چشم پزشکی صورت گیرد. روش‌های تشخیص عبارتند از:

  • آزمایش‌های خون: این آزمایش‌ها می‌توانند سطح التهاب، آنتی‌بادی‌ها و نشانگرهای دیگری را اندازه‌گیری کنند.
  • امتحان بینایی: بررسی وضوح بینایی و دید واحد بیمار برای تشخیص هرگونه تغییرات در بینایی
  • امتحان پایه چشم: این امتحان شامل بررسی قسمتهای مختلف چشم مانند قرنیه، عدسی، شبکیه و عروق چشم است. این امتحان ممکن است با استفاده از ابزارهای مختلفی از جمله چشم‌نوردی، آزمون‌های فیلد بینایی و گاهی اوقات آزمایش خون برای اندازه‌گیری عوارض سیستمیک روماتیسم انجام شود.
  • آزمایش تصویربرداری: در برخی موارد، ممکن است نیاز به آزمایش‌های تصویربرداری مانند اکوگرافی چشم، آنژیوگرافی چشم، MRI یا CT اسکن چشم باشد تا تصویر دقیقی از ساختارهای داخلی چشم و التهابات موجود در آنها به دست آید.

درمان روماتیسم چشمی

اولین قدم برای درمان بیماری روماتیسم چشمی؛ معاینه توسط چشم پزشک است. پزشک متخصص با استفاده از معاینه فیزیکی، عکس برداری و… به بررسی وضعیت آن می‌پردازد. چنان چه این بیماری در فرد شدید نباشد؛ پزشک متخصص از طریق تجویز قطره های چشمی به کنترل این بیماری می پردازد. اما اگر وضعیت بیماری رو به پیشرفت باشد؛ پزشک متخصص از انواع داروهای استروئیدی برای کنترل و درمان استفاده می کند.
با توجه به اینکه بیماری روماتیسم به دلیل اختلال در سیستم ایمنی رخ می دهد؛ پزشک متخصص به تجویز برخی از داروها؛ به کنترل سیستم ایمنی می پردازد. اما اگر وضعیت این بیماری در چشمان فردی شدید باشد؛ پزشک متخصص در صورت دریافت نکردن نتیجه مثبت از قطره و دارو؛ از روش های تهاجمی مانند جراحی برای درمان استفاده می کند‌.

کلام پایانی

روماتیسم چشمی، یک بیماری جدی است که نیازمند تشخیص و درمان صحیح است. با توجه به تحقیقات و پیشرفت‌های علمی و پزشکی، روش‌های درمانی بهبود یافته‌ای برای کنترل و مدیریت این بیماری ارائه شده است. اما همچنان نیازمند توجه و مراقبت دقیق بیماران و همراهی نزدیک با پزشکان تخصصی چشم پزشکی است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *